H ομιλία της Χριστίνας Αλίρη προς τις γυναίκες του νέου Δήμου Ωραιοκάστρου

Φίλες – δημότες του δήμου Ωραιοκάστρου – του νέου δήμου Ωραιοκάστρου , καλησπέρα σας. Με αυτό το κάλεσμά , με αυτή την πρόταση-πρόσκληση ήθελα να τα πούμε από κοντά. Ήθελα να τα πούμε από κοντά, για να καταρρίψουμε μαζί κάποιους μύθους. Για να αποδείξουμε και εμείς από τον τόπο μας ότι η σύγχρονη γυναίκα δηλώνει παρόν στα κοινά. Ήθελα να τα πούμε από κοντά για να φανερώσουμε την αξία της γυναικείας οπτικής, για να συζητήσουμε για το μέλλον του δήμου μας, για αυτά που μας απασχολούν, για αυτά που μας προβληματίζουν.

Πέραν αυτών , των συζητήσεων και του προβληματισμού, ήθελα σήμερα να μιλήσουμε από κοντά και για λύσεις. Για λύσεις πρακτικές, λύσεις ρεαλιστικές, λύσεις κοινής λογικής- γυναικείας λογικής. Το λέω αυτό γιατί πολλές φορές στα πλαίσια οποιασδήποτε πολιτικής διαδικασίας αναλύονται τα προβλήματα και τα ζητήματα , αλλά ποτέ δεν ακούγονται οι λύσεις, με αποτέλεσμα να αποχωρούμε όλοι απογοητευμένοι.

Εμείς οι γυναίκες, και το πιστεύω αυτό, διακρινόμαστε για ορισμένα χαρακτηριστικά. Διαφέρουμε από τους άντρες. Το ξέρετε και σεις νομίζω αυτό. Το έχετε διαπιστώσει στην καθημερινή σας ζωή. Στο σπίτι, στην οικογένεια , στην δουλειά. Η γυναικεία παρουσία τόσο σε θέσεις κλειδιά του κοινωνικού ιστού, όσο κ στην πολιτική γενικότερα, μπορεί να λειτουργήσει θετικά καθότι η γυναικεία φύση με τα χαρακτηριστικά της ευαισθησίας, της ευγένειας, της ευελιξίας, της υπομονής και επιμονής που μπορεί να διαθέτει, μπορεί να αποδειχθεί καλύτερη, τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματική με έναν άνδρα. Η γυναίκα μπορεί να ξεκλειδώσει χρόνιες παθογενείς  καταστάσεις και να τις μεταβάλλει σε αποτελεσματικές και καρποφόρες, για το κοινωνικό σύνολο. 

Θα ρωτήσει κάποιος,  πού οφείλεται αυτό; Πώς προβαίνετε σε τέτοια συμπεράσματα αυθαίρετα; Οφείλεται σε πολλούς λόγους , που όλοι σχεδόν τους αποδέχονται. Η γυναικεία φύση διακρίνεται από ευαισθησία, από καρτερικότητα, από συμπόνια. Είναι ο ρόλος , φυσικός και κοινωνικός , της μητέρας που εμπλουτίζει την γυναικεία φύση με τέτοιες αρετές. Είναι αρετές που οφείλονται σε χρόνιες δομές των ανθρώπινων κοινωνιών, πολλές φορές άδικες και καταπιεστικές, για εμάς τις γυναίκες. Δομές που εκδημοκρατίστηκαν με αγώνες , με προσπάθειες και με  προοδευτικές πολιτικές. Αγώνες για πολιτική ισότητα ανδρών και γυναικών παντού. Στους χώρους εργασίας, στο σπίτι, στην κοινωνική ζωή και στην πολιτική.

Αυτά είναι όμως λίγο πολύ γνωστά. Είναι θεωρητικά ζητήματα ιστορικής και πολιτικής φύσης, που ναι μεν είναι χρήσιμα αλλά επί του παρόντος δευτερεύοντα. Ποια είναι τα πρωτεύοντα τότε λοιπόν; Ποια αντιμετωπίζουμε εμείς οι γυναίκες του Δήμου Ωραιοκάστρου καθημερινά; Τι μας καίει αυτή τη στιγμή που μιλάμε;

Θα σας πω ποια πιστεύω εγώ ότι είναι αυτά, θα μου πείτε εσείς εάν συμφωνείτε και μαζί θα αναζητήσουμε λύσεις…

Βασικό πρόβλημα είναι η σχολική στέγη. Τα παιδιά μας, τα παιδιά του νέου Δήμου Ωραιοκάστρου είναι αναγκασμένα να κάνουν μάθημα σε αίθουσες ακατάλληλες. Σε αίθουσες υπόγείες, αίθουσες νοικιασμένες σε πρώην βιοτεχνικούς χώρους. Εσείς, οι μητέρες, καταλαβαίνεται πολύ καλά την βαρύτητα αυτού του προβλήματος. Σεις, που ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης, στερείστε μέρους του εισοδήματός σας για να στείλετε τα παιδιά σας σε φροντιστήρια, για να μην τους λείψει τίποτε, για να τα βοηθήσετε να περάσουν στο Πανεπιστήμιο έχετε απέναντί σας αδιάφορους δημοτικούς άρχοντες, που θυμούνται το πρόβλημα μόνο στους ετήσιους αγιασμούς. Έχετε απέναντί σας δημάρχους που επί σειρά ετών ΔΕΝ έχουν λύσει το πρόβλημα αλλά συσσώρευσαν χρέη στους Δήμους. Φαίνεται πως είχαν άλλες προτεραιότητες. Φαίνεται πόσο τους απασχόλησε το ζήτημα αυτό διαχρονικά…

Να πάμε σε άλλα ζητήματα τώρα υπό μορφή ερωτημάτων. Πιστεύετε ότι οι θέσεις σε δημοτικό παιδικό σταθμό είναι αρκετές; Καλύπτουν τις ανάγκες του Δήμου μας; Βοηθάμε έτσι την εργαζόμενη μητέρα, εξαναγκάζοντάς την να πληρώσει αυξημένα ποσά για τέτοιες υπηρεσίες σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς; Είναι λογικό μια μάνα, εφόσον εργάζεται να δαπανά το 1/3 του μισθού της για να μπορεί να εργαστεί; Είναι λογικό το 2010 να επιστρατεύεται η τρίτη ηλικία για την για την φύλαξη και την ανατροφή των παιδιών μιας εργαζόμενης μητέρας; Και εφόσον υπάρχει αυτή η δυνατότητα, δηλαδή η γιαγιά και ο παππούς να βοηθήσουν έχει καλώς. Σε διαφορετική περίπτωση τι γίνεται; Ποια είναι η βοήθεια της οργανωμένης δημοτικής πολιτείας προς αυτές τις μητέρες και ευρύτερα προς αυτές τις οικογένειες;

 Για να περάσω και σε άλλα ζητήματα…. Τα παιδία του νέου δήμου, ιδιαίτερα στο Ωραιόκαστρο που θα αθληθούν; Που θα παίξουν; Πού και πώς θα μετακινηθούν; Τα αυτοκίνητα κυριαρχούν παντού, οι ταχύτητες πολλές φορές είναι μεγάλες και ο κίνδυνος υπαρκτός. Οι μητέρες με τα καροτσάκια, τα παιδικά καροτσάκια, σε ποια πεζοδρόμια θα περπατήσουν;  Πώς θα βγουν να κάνουν την βόλτα τους; Πώς θα κάνουν τις αγορές τους; Σε ποιο αστικό και κυκλοφοριακό περιβάλλον; Με ποια διαδημοτική συγκοινωνία;

 Ο κατάλογος είναι μακρύς φίλες και συνδημότες. Ξεκίνησα να απαριθμώ μερικά προβλήματα που ίσως να φαίνονται απλά. Που ίσως να μην απασχολούν τους δημοτικούς άρχοντες, μιας και μέσα στα γραφεία τους τόσα χρόνια δεν τα αντιμετωπίζουν. Γνωρίζω ότι αυτά είναι η κορυφή του παγόβουνου. Τα όσα προανέφερα πλήττουν τις μητέρες, την οικογένεια. Την εργαζόμενη γυναίκα και μητέρα, που η κοινωνική πραγματικότητα την έχει επιφορτίσει με βάρη μεγάλα, σχεδόν ασήκωτα. Και οικογένεια και επάγγελμα. Και ανατροφή των παιδιών και οικονομικές δυσκολίες. Σε αυτή τη γυναίκα ο νέος δήμος Ωραιοκάστρου δεν πρέπει να σταθεί; Δεν θα πρέπει η δημοτική αρχή να γίνει αρωγός της; Είναι ίσως η μονάδα- το άτομο στο οποίο στηρίζεται αυτή τη στιγμή η ελληνική κοινωνία. Είναι από όποια πλευρά και αν το δούμε, κοινωνικά, πολιτικά, ταξικά, οικονομικά, το άτομο που δέχεται πιθανόν τις μεγαλύτερες πιέσεις. Η εργαζόμενη μητέρα που στηρίζει διαχρονικά την ελληνική οικογένεια.

Βέβαια γυναίκα δεν είναι μόνο η μητέρα. Η αναφορά μου σε αυτήν γίνεται πρώτα, λόγω της ιδιαίτερης βαρύτητας που αποδίδουμε όλοι μας, και εγώ προσωπικά στις μητέρες. Όμως, όπως προείπα γυναίκα δεν είναι μόνο η μητέρα. Γυναίκα είναι και η κοπέλα, η νεαρή. Είναι η κοπέλα που σπουδάζει, που ψάχνει δουλειά. Που σύμφωνα με όλες τις στατιστικές πλήττεται άνισα σε σχέση με τον άνδρα, από την ανεργία. Που υποαπασχολείται με ελαστικές μορφές εργασίας. Που δεν αμείβεται ίσα, για ίση εργασία. Που υπόκειται σε μισθολογικούς διαχωρισμούς.

Γυναίκα είναι και γυναίκα της τρίτης ηλικίας. Που δυσκολεύεται οικονομικά από την μικρή σύνταξη. Που δυσκολεύεται στις μετακινήσεις – εδώ δυσκολεύονται μικροί μεγάλοι. Που χρειάζεται μια ιατρική βοήθεια στο σπίτι, που χρειάζεται κάποιες φυσικοθεραπείες, μια ιατρική επίβλεψη. Που χρειάζεται ειδικούς χώρους για να αξιοποιεί δημιουργικά τον χρόνο της, να έρχεται σε επαφή με τους φίλους της, τον κόσμο. Είναι γυναίκα που χρειάζεται και της αξίζει ο σεβασμός για αυτά που έχει προσφέρει στην ελληνική κοινωνία…

Θα μου πείτε πως πολλά από αυτά που σας λέω σήμερα, εδώ στο Ωραιόκαστρο δεν λύνονται από έναν Δήμο, δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου. Μπορώ να σας απαντήσω με δύο τρόπους και θα το κάνω. Πρώτον οι νέοι δήμου που δημιουργούνται, είναι μεγαλύτεροι. Πρόκειται για ένα σχέδιο που θέλει να δώσει μεγαλύτερες δυνάμεις στις τοπικές κοινωνίες. Με την συγκέντρωση δυνάμεων και την ορθότερη ιεράρχηση μπορούμε να φέρουμε καλύτερα αποτελέσματα. Μια σειρά ζητημάτων που προανέφερα είναι ζητήματα και αρμοδιότητες του Δήμου. Σε μια σειρά από άλλα ο Δήμος μπορεί να παίξει υποβοηθητικό ρόλο, αλλά σίγουρα μπορεί να συμβάλει σε θετική κατεύθυνση. Δεύτερον , τα πάντα στην πολιτική είναι θέμα προτεραιοτήτων. Μια προοδευτική πρόταση έχει στο κέντρο της τον άνθρωπο και άρα και τη γυναίκα. Έχει στο κέντρο της την ισότητα, άρα και την γυναίκα. Προσπαθεί να ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο, να σκύψει πάνω στα υπαρκτά καθημερινά προβλήματα. Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι η θέση της γυναίκας βελτιώθηκε όταν ασκήθηκαν προοδευτικές πολιτικές. Τέτοιες πολιτικές συγκροτούν την δική μου πρόταση.

Είμαι γυναίκα. Γνωρίζω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε. Γνωρίζετε τον πόλεμο που δέχομαι λόγω αυτού. Δεν πειράζει – είναι τόσο ξεπερασμένη τακτική και τόσο παλαιοκομματική που δεν αγγίζει κανέναν. Θα μπορούσα σήμερα από εδώ να επιτεθώ πολιτικά στους δημάρχους για ένα σωρό ζητήματα. Δεν το κάνω , όχι από αδυναμία αλλά από σεβασμό σε εσάς . Προτιμώ να συζητήσουμε για λύσεις. Για λύσεις άμεσες , όπου αυτό είναι δυνατό. Για λύσεις εφικτές. Για λύσεις ώριμες.

Δεσμεύομαι προσωπικά την επόμενη μέρα των εκλογών να κινητοποιήσω όλες μου τις δυνάμεις για την επίλυση του ζητήματος της σχολικής στέγης. Ήμουν νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης. Γνωρίζω από μέσα το πρόβλημα. Είδα την αδιαφορία των αρχόντων της περιοχής σε σύγκριση με άλλες περιοχές, είδα πως όσοι θέλουν μπορούν. Επίσης για το ζήτημα των δημοτικών παιδικών σταθμών, με σειρά ενεργειών θα εξετάσουμε όλες τις πιθανές λύσεις. Μείωση των δημοτικών φόρων για τρίτεκνες και για μονογονεϊκές οικογένειες. Συμμετοχικές διαδικασίες για την ανάδειξη προβλημάτων και την επίλυσή τους. Καθιέρωση διαδημοτικής συγκοινωνίας. Ενίσχυση του θεσμού ΚΑ.Π.Η . Αγορά ασθενοφόρου και προσπάθεια καθιέρωσης ιατρικού επισκέπτη για βοήθεια στο σπίτι. Τέλος με οικολογική και περιβαλλοντική συνείδηση, θα παρέμβουμε υπέρ τις δημιουργίας ελεύθερων χώρων πρασίνου, θα κινητοποιηθούμε για το ζήτημα του εργοστασίου ΤΙΤΑΝ όπου θα απαιτήσουμε την λειτουργία του με οικολογικούς όρους και θα επιδιώξουμε τον εξανθρωπισμό του αστικού περιβάλλοντος με πεζοδρόμια και υποδομές φιλικές για τους κατοίκους.

Κλείνοντας σας ρωτώ. Μπροστά σε μια τέτοια συγκυρία πολιτικής αναδιάταξης, ανάδειξης των ζητημάτων και εφαρμογής νέων πολιτικών, εμείς οι γυναίκες θα μείνουμε αδιάφορες; Απλά θα πάμε την Κυριακή με ένα ψηφοδέλτιο στο χέρι ή θα επιλέξουμε μια προοδευτική πολιτική πρόταση ανατροπής; Θα επιβραβεύσουμε αυτούς που ανερυθρίαστα ζητούν και πάλι την ψήφο μας χωρίς δεσμεύσεις και με ορατά τα αποτελέσματα των πολιτικών τους ή θα γυρίσουμε σελίδα;

Προτού η κάθε μια από εσάς απαντήσει σε αυτό το δίλημμα, ας κουβεντιάσουμε , ας γνωριστούμε και ας σκεφτούμε λύσεις για αυτά που μας καίνε και μας απασχολούν.

Ευχαριστώ για την προσοχή σας